NEDİR NSP?

Nöro-Sosyo Pedagoji (NSP) yaklaşımı öğrencinin gelişmiş olan frontal lobunu, sosyo-öğrenme tarzını belirleyen bir değerlendirme aracıdır. Bu sistem Türk kültürüne uygun, zeka hakkında detaylı bilgi veren ve kişinin öğrenme şeklini belirleyip başarısını arttırmaya yönelik çalışmalar yapılmasına olanak sağlayan bir yapıdadır. NSP’nin ön kabulleri şunlardır:

1.        NSP, beyin gelişimini, fizyolojik gelişimle bir bütün olarak görür ve benimser. Doğuştan getirilen yetilerle çevresel koşulların oluşturduğu yetenekler ne oranda örtüşürse sosyo-kültürel insan: duyguları gelişkin, zekası üstün, elleri hünerli birey yetişeceğini savunur. Bireyin getirdiği yetenekler çevreden bağımsız değildir. Onun bir ürünü olduğu kadar ona bağımlı ve bağımsız gelişir. Bu nedenle çevre-okul bireyin yeteneklerine duyarsız kalmamalı, onu özgürleştirip, yetenekleştirmelidir. Salt bireyi veya salt toplumu kutsamak yanılgısını kabul etmez. Akılın sınırının olduğu kavramını da reddeder. Yeteneğin kendinden getirdiği özgünlük kadar, gelişimi için eğitimin gerekliliğine inanır. Salt özgürlüğe dayanan bir anlayışı kabul etmez. Salt özgürlük içinde yetenek gelişseydi Afrika ve Amazonlar dâhilerden geçilmezdi.

2.        NSP, beyini bütün olarak görür, bütünsel beyin yaklaşımını esas alır.Her insanın frontal yapısı farklıdır. Baskın olan bölüm insanın düşünme ve yetenek tarzını belirler. Frontal baskınlık kişinin özgünlüğüdür. Okul-çevre ise, bu özgünlüğü daha üst düzeyde gerçekleştirecek bir örgütlülükte olmalı, bireyin eksik olan yönlerini ise geliştirici olmalıdır. Okul hem frontal farklılığının (yeteneğinin) gelişimini, hem de limbik ve dez-avantajlı frontal yapısının gelişimine teşvik edici olamlıdir. Bütünsel yetenekli bireyi gerçekleştirmeyi hedeflemelidir. Sadece kortekse hitap eden bir eğitim sistemi değil aynı zamanda limbik-hipokampus ve amigdala-talamus ile sinir sitemlerini harekete geçiren beyin sapları-hipofizi de içeren bir yapıda olmalıdır. Kısacası beyinin bütününe hitap eden bir eğitim olmalıdır.

3.        Limbik sistem duyuşsal-yaratıcı veya hipokampüs düzeyi bireyin kişiliğini ve davranışlarını belirler. Hipokampüsü gelişkin kişi bellek olarak daha yetkin, sağ limbik sistemi güçlü olan ise daha dış dönük ve hareketli kişilerdir.

4.        NSP, insan gelişiminin bir bütün olduğu kavramını kabul eder. Bazı öğrencilerde bilişsel (nörondan fizyolojiye), bazılarında ise Fizyolojiden nörona gelişim ilkesini esas alır.

5.        Öğrenme stili ayrı bir zeka veya bağımsız beyin bölümü değildir. Öğrenme sisteminde Edgar Dale konisi esas alınır. Ama öğrenme stillerinin, bireyin zekasından çok öğrenmenin kalitesine ve çalışma yöntemine etkisi vardır (örneğin kinestetiklerin: hareketli, gün bölünmesi ve uyarıcı eksikliğinin olduğu ortamda çalışması gerekliliği gibi) .

6.        Akademik başarıda Zeka kalitesi önemli bir öğedir. Zeka türü iki temel etken üzerine kuruludur. A. Uzamsal-boyutlu: yaratıcı zeka B. Mekanik-Teknik veya Analitik zeka

7.        NSP, birey-insan kimliğinin evrensel özelliğini desteklediği kadar kişinin geldiği kültürü ve çevreyi de olduğu gibi kabul edip, önemser. Evrensel olabildiği kadar yerel özellikleri de göz önüne alan; bütüncül ve eklektik kültür kişilik kuramlarını benimser.

8.        Öğrenme ve başarı sosyal bir yetidir. Bireysel yetenek önemli olduğu kadar, öğrenme toplumsaldır. Birey toplumsal öğrenme de daha çok başarılı olur. Çevre ve model kavramı öğrenciyi güdüleyen ve harekete geçiren olgulardır. Seçkinci veya tek tipleştirici eğitim yerine; çoğulcu (heterojen), demokratik,kubaşıkve tam öğrenme yöntemlerini kabul eder. Kampus öğretimi savunur.

9.        Her ders-disiplin ayrı içerik ve öğrenme yöntemlerine sahiptir. Disiplin özelliğine göre çalışma stratejilerin olduğunu kabul eder. Her disiplinin özelliğine uygun öğrenim yapılmasını ve ortam düzenlenmesini hedefler. Disiplinler arası bilimlerin yaklaşımlarını destekler. Bilim ile tarihi ayrıştıran derinlikler olduğu kadar, birleştiren özellikler olduğunu da savunur.

         Eğitimin bir eylem olduğunu bilir ve yaparak yaşayarak eğitimin önemli olduğunu kabul eder ve uygulamacı eğitimi önemser.

 .     İşlevsel ve fonksiyonalist yaklaşımdan etkilenir. Bu yöntem ile bireyin düşüncesinin yetkin, ellerinin yetenekli ve duygularının duyarlı ve bağımsız olmasını hedefler. Özgür insanı esas alır ve insanın sadece ve sadece yetenekleriyle farklı olduğunu kabul eder.